گردش زمین در اوستا فرهنگ

  گردش زمین در اوستا فرهنگ
  
گردش زمین به دور خورشید و کروی بودن آن، اگر چه امروز موضوعی شناخته شده‌است و همگان به آن باور دارند، اما تا چند صد سال پیش از نظر اروپاییان یک موضوع ناشناخته بود و آن‌ها زمین را ثابت می‌پنداشتند که خورشید به گرد آن می‌گردد. آنان به دلیل ناآشنا بودن با کتاب‌ها و منابع دینی و علمی دیگر نقاط جهان فکر می‌کردند که برای نخستین بار گالیله توانسته است این موضوع را کشف‌کند و این اشتباه را برطرف سازد. در حالی که چند هزار سال پیش از آن در اوستا به این موضوع اشاره شده‌است.
آنچه در پی می‌آید، مطلبی است که از مهنامه زرتشتیان شماره نوروز سال 1353 نقل می‌شود و نشان‌دهنده آن است که ایرانیان باستان بسیار پیشتر از اروپاییان از این موضوع آگاه بوده‌اند و به آن اشاره کرده‌اند. در این مطلب آمده‌است:
می‌گویند گالیله دانشمند ایتالیایی نخستین کسی است که به کروی بودن زمین و چرخیدن آن پی‌برده است. هرکس با شنیدن هر موضوعی که به نحوی با حرکت زمین، یا کروی بودن آن مربوط است، بی اختیار به یاد گالیله می‌افتد. گالیله در سال 1564 میلادی در شهر پیزا، یکی از شهرهای ایتالیا به دنیا آمد و در هفتادوهشت سالگی در زادگاهش بدرود زندگانی گفت. این نشان می‌دهد که گالیله بعد از سال 1564 پس از میلاد مسیح این سخن را گفته‌است. ولی این سخن در هزاران سال پیش از گالیله در اوستا ذکر شده‌است.
در کتاب مقدس اوستا چندین بار از گرد بودن زمین و گردش آن گفت‌و‌گو شده و آن را با کلمه (سکارنا) به معنی گرد و گردنده و گوی مانند بودن بیان داشته‌است.
همچنین در آبان‌یشت قطعه (38) آمده‌است که: «نریمان گرشاسب آرزو کرد که در روی این زمین فراخ و گرد و گردنده دور کرانه بتازد و بر دشمن چیره شود»
و نیز در قطعه 95 مهریشت، از مهر یاد شده و آمده‌است که: «مهر در هر غروب و آغاز شب به روی کره‌زمین می‌آید و دو کرانه این زمین فراخ گرد و گردنده دور کرانه را می‌پیماید.»